Er moet me even iets van het hart.
Ik las deze week een opiniestuk in Trouw waarin werd gesteld dat wettelijk rouwverlof een ongezond idee is. Want: “veel werkgevers doen al iets” en “in 80 cao’s is het goed geregeld.” Fantastisch.
Maar… er zijn in Nederland zo’n 900 cao’s.
Waarom vertellen we dit soort verhalen steeds weer vanuit het perspectief van de werkgever? Waarom zo weinig vanuit de medewerker – de mens om wie het gaat?
En dan dat woord: werkvloer. Alsof rouw alleen hoort bij mensen die met hun voeten op de vloer staan. Maar niet bij leidinggevenden, beleidsmakers, bestuurders. Alsof daar een onderscheid zou zijn. Alsof rouw alleen daar plaatsvindt en nergens anders.
Maar rouw gaat niet over je functie, over je niveau, over waar je zit of staat in het bedrijf. Het gaat over verlies. En dat raakt ons allemaal.
Rouw is niet iets waar je voor kiest. Verlies overkomt je. De meeste mensen willen na een verlies graag weer aan het werk. Niet om productie te draaien, maar om weer iets van houvast te vinden. Iets van betekenis.
En dan lees ik: “het wordt al goed geregeld.”
Maar door wie? Voor wie? En op basis waarvan?
Wat als we nu eens écht kijken naar de mens in het verhaal? Naar degene die rouwt, die zoekt, die overeind probeert te blijven terwijl alles wankelt?
Ik hoor het dagelijks. Mensen die hun best doen. Thuis en op het werk. Mensen die zorgen voor een naaste, die ziek zijn, die een verlies met zich meedragen. Mensen in fases van het leven waarin alles schuift: jong ouderschap, mantelzorg, menopauze, scheiding, ziekte, ouderdom.
Duurzame inzetbaarheid?
Dat begint met mogen vertragen. Mogen stilstaan.
Zodat er weer beweging kan komen.
Zodat mensen hun veerkracht kunnen hervinden.
Niet zoals het was, maar op een nieuwe manier.
Dat vraagt ruimte.
Geen toevallige coulance.
Geen afhankelijkheid van ‘hoe goed je leidinggevende is’.
Maar een stevig, menselijk fundament.
Let wel: wettelijk rouwverlof is geen eindpunt, maar een ondergrens. Een begin. Een noodzakelijke ondersteuning, juist voor kleine werkgevers. Want als er niets geregeld is, moeten zij het zelf opvangen. En vaak kunnen ze dat financieel niet.
Zonder hulp van de overheid blijft ruimte voor rouw iets voor grote bedrijven met een ruime buffer.
rouwophetwerk hoop verliesenrouw levendverlies