Je bent zwanger, maar stel dat het misgaat?
Ouders gaan bij een positieve zwangerschapstest vaak uit hun dak gaan van geluk. ‘We zijn zwanger!’ Ze willen het wel van de daken schreeuwen, maar dat doen het niet. Stel dat het misgaat…
Maar stel dat het misgaat. Dan heb je toch juist mensen nodig? Mensen die jouw verlies begrijpen. Familie, vrienden en collega’s die er voor je waren en met je mee juichten toen je over je zwangerschap vertelde en die het ook al helemaal voor zich zagen: jij als ouder. De pijn en het verdriet zijn enorm. Je verwacht een baby en die droom is opeens weg. Dat is verlies en je hebt ruimte en tijd nodig om te rouwen.
Mijn eerste twee zwangerschappen in 1991 en 1992 vergeet ik nooit. Beide eindigden voortijdig door een miskraam, in de tiende en elfde week.
In dat stadium van de zwangerschap wordt er nog wel wat gemakkelijk gedaan over een miskraam. Begin jaren negentig was zeker een tijd waarin daar niet veel aandacht voor was. Ik kon er weinig boeken over vinden.
Mijn moeder zei: ‘Je moet weer door kind, ik kan wel bij je gaan zitten huilen, maar daar heb je niets aan.’ Veel vrouwen zullen dit herkennen. Ook de opmerkingen toen kreeg uit mijn omgeving, horen ouders na verlies van een prille zwangerschap nu nog steeds.
‘Je bent nog jong, je hebt nog tijd genoeg’ of: ‘Wees maar blij dat het gebeurd is, want dit kindje was niet gezond’.
Ik had mij moeder graag willen zeggen dat ik haar arm om me heen nodig had. Meer niet, alleen maar bij me zijn, zodat ik steun zou voelen. Maar dat deed ik niet. Dat gebeurde niet in ons gezin.
Het beste was om het maar te vergeten.
Dat heb ik heel hard geprobeerd, in alle stilte. Dat is niet gelukt. Ik werd down, had een enorm kort lontje. Ik werd woedend als er een collega zwanger werd. Pas jaren later heb ik echt stil kunnen staan bij dit verdriet, dit gemis. Ik heb portretstudies gemaakt van mijn ongeboren kinderen, hen namen gegeven en ze ritueel verwelkomd in ons gezin. Ik ben moeder van vier kinderen.
(Uit mijn boek: Wat is er gebeurd? Uitgeverij Zilt)
Laten we zwangerschap vieren vanaf het eerste moment
Deel je geluk met de wereld als jij dat wilt. Er zijn geen regels die je hoeft te volgen. Volg vooral je eigen gevoel.
Mocht het niet goed met de zwangerschap gaan, dan is er ook meer begrip voor je verlies.
Daarom vind ik het zo fijn om te lezen dat de Vlaamse regering, ambtenaren rouwverlof gaan geven bij zwangerschapsverlies onder de 24 weken.
Erkenning is belangrijk, het maakt een weg vrij om nieuwe balans in je leven te vinden met je verlies.
miskraam rouwbegeleiding rouwenverlies rouwophetwerk rouwverlof zingeving zwangerschapsverlies